Verslag van de wedstrijd NOAD 1991 – NOAD 2002.
Alles wat een reüniewedstrijd leuk maakt zat in het treffen van de bovenstaande wedstrijd. Leo Zuidweg heeft er een heerlijk onderhoudend verslag van gemaakt. Omroep Tholen draaide voor deze gelegenheid muziek uit de jaren 1991 en 2002. Ga er maar eens goed voor zitten:
Reünie van de selecties 1990-1991 en 2001-2002 (zaterdag 21 mei 2016)
Zaterdag 21 mei 2016. Al een hele tijd was op deze dag het vizier gericht om een reünie te organiseren van de succesvolle selecties van NOAD 1 van de seizoenen 1990-1991 en 2001-2002. Alles was tot in de puntjes geregeld, zodat niets in de weg stond om deze happening tot een succes te laten worden. Spelers, coaches, scheidsrechter, tenues, eten, drinken, fotograaf, kleedkamers, speaker en contactpersoon voor Omroep Tholen, kortom alles was terdege voorbereid. Bijna gooide de nacompetitiewedstrijd van het tweede elftal nog roet in het eten, maar door de bereidwillige medewerking van de tegenstander kon die wedstrijd een half uurtje eerder aftrappen en kon de reüniewedstrijd gewoon om 16.00 uur beginnen.
In de week voorafgaande aan de reüniewedstrijd moest Frans Stols helaas afzeggen, wegens een medisch onderzoek, wat zijn partner Lisette moest ondergaan. En op zaterdagmorgen hoorden we het verheugde nieuws dat Johan en Chrisma Reijngoudt de trotse ouders zijn geworden van zoon Thymen. Proficiat Johan en Chrisma! Ondanks deze 2 afmeldingen konden we met 21 volledig fitte spelers aan de aftrap staan van de wedstrijd.
Spelers van weleer, waarvan sommigen nog steeds actief zijn, maar waarvan er ook een flink aantal is wat zijn schoenen al geruime tijd aan de willigen heeft gehangen. Toch was iedereen fanatiek genoeg om de schoenen nog een keertje onder te binden. Iets na half 4 trokken de spelers richting de kleedkamers om zich om te kleden.
De welbekende voetbalhumor deed ook nu weer van zich horen en de zin “Kulletje, jouw tijd komt nog wel” werd nog een paar keer aangehaald. Kortom, het was weer als vanouds gezellig in de kleedkamers.
De teams waren als volgt verdeeld, in een mix van beide selecties:
In het geelgroene tenue, onder leiding van coach Jan Verreijen stonden Huib van Westen, Arjan Moerland, Menno Fontijne, Hans Polderman, Leo Zuidweg, Erik Fontijne, Leo Polderman, Ronnie van der Ree, Antoine Quist, Stefan Fontijne en Kees Ligtendag.
In het blauwe tenue, onder leiding van coach Peter van Poortvliet stonden Kees Lozekoot, Cenny van Splunter, Maurice de Goede, Ronald den Braber, Corné de Frel, Ard Beurkens, Patrick Kot, Frans Quist, Jaap van Oudenaarde en Edwin Hage.
In de jaren ’90 stond Jan Verreijen bekend om zijn bezielende leiding, die hij op zijn manier op de spelers over kon brengen. Ruim 25 jaar na dato was diezelfde bezieling nog steeds terug te zien bij de 74-jarige coach. Hij maakte de opstelling bekend en gaf bij elke positie nog een tactische opmerking mee. Maar…, zijn allerbelangrijkste opdracht die we meekregen was om plezier in het spelletje te hebben. En zo gingen we het veld op voor de warming-up.
De weergoden waren ons zeer gunstig gestemd. Onder een licht bewolkt wolkendek, waardoor de zon zich regelmatig liet zien, was het een aangename temperatuur op het sportterrein aan de Zijpestraat in Sint Philipsland. De organisatie had voor de broodnodige flessen water gezorgd, die tussen de bedrijven door gedronken konden worden, want gezweten werd er genoeg.
Nadat de verplaatsbare doelen op de zestienmeterlijnen waren geplaatst kon scheidsrechter Adrie van Dijke de ‘aanvoerders’ met een heuse toss laten kiezen wie de aftrap zou nemen. Maar, voordat we aftrapten werd door Iman Fase, de huisfotograaf van NOAD, eerst een gezamenlijke groepsfoto gemaakt. Iman heeft nog veel meer sfeerfoto’s gemaakt en daar zijn we erg benieuwd naar.
De ‘blauwen’ trapten om 16.00 uur af en de wedstrijd was begonnen. Dat de spelers een beetje aan elkaar moesten wennen, was duidelijk zichtbaar. Uiteraard waren ook de spelers, die niet meer actief zijn, niet meer zo gewend aan het spelletje, vandaar dat in het begin de bal veelal werd rondgespeeld, zonder dat er een diepgaande actie was. Na een minuut of 10 werden langzamerhand de spelpatronen van vroeger weer zichtbaar en konden de eerste speldenprikjes worden uitgedeeld.
De eerste doelpoging (ahum) kwam van Leo Zuidweg. Zijn schot miste echter alle zuiverheid en verdween ver naast en over de goal van Kees Lozekoot. Kees moest kort daarna echter alle zeilen bijzetten om een knal van Leo Polderman uit zijn doel te houden, maar de boomlange keeper hield zijn doel schoon.
Ook aan de andere kant kwamen kansjes. Na een mooi opgezette aanval miste Corné de Frel miste op een haar de goal en doelman Huib van Westen moest een paar keer een redding verrichten. De woorden van stadionspeaker Gerard Noorthoek waren nog koud (hij zei: “dat er vanmiddag doelpunten gaan vallen, dat weet ik zeker”) of Cenny van Splunter besloot maar meteen de daad bij het woord te voegen. Hij was mee opgekomen over de rechterkant en schoot de bal met een droge knal in de korte hoek: 0-1 voor de ‘blauwen’.
Hierna was het de beurt voor de ‘geelgroenen’ om voor gevaar van het vijandige doel te zorgen. Een paar leuk opgezette aanvallen werden echter nog op tijd onderschept, voordat ze tot echt doelgevaar konden leiden.
In de rust, waarin ouderwets een kop thee kon worden genuttigd, werden de ‘geelgroenen’ door Jan Verreijen toegesproken. Qua voetbal was het prima maar de actie voor de goal, daar kon nog wel wat in worden verbeterd. De eerste paal opzoeken, dat is het moeilijkste voor een verdediging om te dekken, was de wijze raad, die de spelers meekregen.
De tweede helft werd afgetrapt door de ‘geelgroenen’ en het duurde niet lang voor de wijze raad van Jan opvolging kreeg. Leo Zuidweg zag Arjan Moerland bij de eerste paal opdoemen en Arjan wist wel raad met de pass. In de korte hoek tekende hij de gelijkmaker aan, het was 1-1.
De fase daarna drukte ‘geelgroen’ door. Over de linkerkant stoomde Leo Polderman veelvuldig op en zijn broer Hans deed datzelfde over de rechterkant. Steeds was Arjan Moerland in het midden een goed aanspeelpunt en schoof ook Menno Fontijne een paar keer mee naar voren. De ‘blauwen’ werden in de verdediging gedrukt en moest alle zeilen bij zetten. Maurice de Goede ging als een stofzuiger te werk en onderschepte aardig wat ballen en de andere verdedigers Jaap van Oudenaarde, Edwin Hage en Patrick Kot hadden veel werk te doen.
Inmiddels was Kees Lozekoot gewisseld en had Kees Ligtendag zijn plaats ingenomen en precies op dat moment leek het of de tijd had stilgestaan, want evenals hoe het 25 jaar geleden ging, zo ging het ook vandaag. Leo Polderman kwam als te doen gebruikelijk naar voren over de linkerkant. Hij zag Leo Zuidweg vanachter de verdediging komen. De perfecte voorzet werd door Leo Zuidweg tegen de touwen geknald en de ‘geelgroenen’ stonden met 2-1 voor. Een goal ‘uit het boekje’.
De ‘blauwen’ konden dit natuurlijk niet over zich heen laten komen en stelden alles in het werk om weer op gelijke hoogte te komen. Frans Quist, nog net ze gedreven als in de hoogtijdagen, en Ard Beurkens hadden samen het linkerkantje van de ‘blauwen’ onder controle. Zij zorgden voor een constante aanvoer van ballen voor de diepe spelers Corné de Frel en Ronald den Braber. Hun vizier stond echter niet scherp genoeg en ze werden ook een aantal keer vakkundig van een doelkans afgeholpen door de ‘geelgroene’ verdedigers Antoine Quist en Stefan Fontijne.
Toch kwamen de ‘blauwen’ weer op gelijke hoogte. Ard Beurkens leverde een mooie voorzet vanaf links af en deze werd achterin door de mee opgekomen Cenny van Splunter in het doel gekopt: 2-2, de strijd lag weer helemaa
l open.
Kort na de gelijkmaker zetten de ‘geelgroenen’ de ‘blauwen’ weer onder druk. Arjan Moerland kreeg de kans om van een meter of 15 uit te halen en de bal stuitte via de onderkant van de lat weer terug het veld in. “Achter de lijn” riepen de ‘geelgroenen’ en ook de toeschouwers joelden dat de bal achter de lijn was. De goedleidende scheidsrechter Adrie van Dijke kon vanaf de positie waar hij stond echter niet goed waarnemen of dit inderdaad zo was en liet daarom, terecht, het spel voortgaan.
Enige tijd later kwamen de ‘geelgroenen’ toch op voorsprong na een mooi opgezette aanval ingeleid door Hans Polderman en Menno Fontijne. Menno speelde de bal in de combinatie door op Arjan Moerland en die zag Leo Zuidweg vrijstaan. Erik Fontijne stond er nog beter voor en die werd door Leo aangespeeld. Koeltjes knalde Erik de bal, nog wel via de keeper, tegen het net en was het 3-2 voor ‘geelgroen’.
Met nog een minuutje te gaan zette ‘blauw’ nog een keer aan voor een slotoffensief, want ja, verliezen, dat staat niet in het woordenboek van de matadoren van weleer. Kunt u zich de goal van Wim Kieft tegen Ierland nog herinneren, tijdens het EK in Duitsland? Op een soortgelijke manier wist onze Frans Quist een inzet met heel veel effect van Corné de Frel om te buigen tot een doeltreffend projectiel. De bal plofte via het hoofd van Frans, buiten bereik van de keeper, precies achter de paal in het doel, het was weer gelijk: 3-3.
Adrie van Dijke liet nog wel de aftrap nemen, maar de officiële speeltijd zat er op. Met een eindstand van 3-3 werd voor het einde van de wedstrijd gefloten. Een daverend applaus van het talrijke publiek was de beloning voor de fantastische middag voor de spelers en trainers van weleer. Blij en tevreden vielen de spelers elkaar in de armen om elkaar te bedanken voor de mooie pot voetbal. En om de woorden van Jan Verreijen nog maar een keer aan te halen, iedereen had volop genoten en plezier beleefd aan het spelletje. Toen en nu nog steeds. Geweldig jongens!
Na het douchen en het opruimen van de kleedlokalen kon aan de derde helft worden begonnen. De drankjes vloeiden rijkelijk en ook de barbecue lieten deze spelers en hun partners heerlijk smaken. Tot in de late uurtjes werd nagepraat en genoten van de heerlijke dag en de boeken met herinneringen die Jaap van Oudenaarde had meegenomen, gingen van hand tot hand. En er werd al gesuggereerd om dit tot een jaarlijks terugkerend festijn uit te roepen. Met een tevreden gevoel keken de organisatoren Kees Ligtendag en Leo Zuidweg terug op een perfect verlopen reünie.
Iedereen die deze reünie tot een succes heeft gemaakt: HARTELIJK DANK DAARVOOR!